Podróż o dziwo upłynęła spokojnie, ale Sztokholm przywitał nas deszczem. Oczekiwanie na tatę i Kubę postanowiłyśmy uprzyjemnić sobie szybką rundką po sklepach (wiadomo, że Szwecja to ojczyzna H&M, ale 10 sklepów tej marki w odległości nie większej niż 100 m to gruba przesada nawet dla niestrudzonej zakupoholiczki jak ja :)). Mama dzielnie buszowała po sklepach, a ja usiadłam na ławce i próbowałam znaleźć wifi. Przeczytałam gdzieś, kiedyś, że w Sztokholmie jest najwięcej darmowych hot-spotów. Pytanie tylko-gdzie one są? Do tej pory znalazłam tylko jeden- pod drzewem przy targowisku, ale mi deszcz, ani wiatr niestraszny! Ważne, że internet hula.
Nie zdążyłam odpisać na wszystkie wiadomości, a już trzeba było jechać do naszego nowego mieszkania. Właściciel był tak uprzejmy, że przyjechał po nas do centrum-co za miła odmiana po krakowskich sępach ;) Naszego nowego domu nie widzieliśmy wcześniej-braliśmy w ciemno. W ogóle historia ze znalezieniem mieszkania jest jak jakieś swedish dream. Albo to dobra karma do nas wróciła. W każdym razie mieszkanie znalazło nas samo, no może z małą pomocą osób trzecich. Pewnie zastanawia Was czy jest się czym tak podniecać-przecież idzie o wynajem zwykłego studenckiego mieszkania, a nie kupno penthousa. Ale ja zapewniam, że jest się z czego cieszyć. W stolicy Szwecji wynajęcie mieszkania na dłużej niż miesiąc graniczy z cudem. W sumie nawet jeśli komuś uda się coś wynająć- co nie jest składzikiem mioteł pod drzwiami (coś na kształt pokoiku harrego pottera)- i nie jest się przy tym oszukanym, jest to powód do dumy. Sama nie mogłam się nadziwić: „oszukują? W Szwecji? Niemożliwe”, ale w Sztokholmie rynek mieszkań to wolna amerykanka. Mieszkania wynajmowane są z piątej, szóstej, dwunastej nawet ręki (kwestię mieszkaniową, która w Szwecji jest bardzo skomplikowana omówię przy innej okazji), a standardowy okres wypowiedzenia to 2-7 dni. Wyobraźcie sobie- zwozicie tonę rzeczy do nowego, pięknego mieszkanka. Trzy dni zajmuje Wam rozpakowanie dobytku, dwa kolejne zapoznajecie się z okolicą, a dnia piątego dowiadujecie się, że za 24h ma już was tu nie być. Nasz znajomy Szwed, tak długo szukał pokoju do wynajęcia, że po kolejnych kłótniach z próbującymi go okantować ludźmi, kupił własne mieszkanie;)
Właściciel naszego, dzięki bogu, okazał się porządnym człowiekiem. Nawet może za porządnym, bo przez telefon powiedział: „no to w sumie taka kawalerka, nic specjalnego”, po przyjeździe kawalerka okazała się 64-metrowym mieszkaniem, z oddzielną sypialnią, wielką kuchnią i garderobą. My akurat narzekać z tego powodu nie będziemy :)

Dla ciekawych- kilka zdjęć naszej „kawalerki” :)

Wybaczcie te słabe zdjęcia, ale zapomniałam załadować akmulatorki w lampie:)

To, co widzicie nad drzwiami do kuchni to dzwony, które nosiły krowy we Francji ;) Nasz właściciel mial epizod rolniczy w swoim życiu, kupił posiadłość we francuskiej wsi, a dzwony to pamiątka po tamtym okresie.
Kuchnia, która przypomina nam z jakiego kraju się wywodzimy ;p Jest sielsko.